Zon, zee en Gaudi

De overvolle bus staat inmiddels als foto op onze skype en hier op ons blog als profielfoto. Tja dat vraagt om reacties van mensen. Niet alleen via alle sociale media kregen wij reacties op onze overvolle bus, ook op elke camping en bij huisjes zien wij verbaasde blikken van voorbijgangers. Als hoofdinpakker was er de hoop dat de bus al snel leger zou worden. Bij vertrek hadden we de hele inhoud van de kelder en van de kinderkledingkasten meegenomen. De eerste inhoud omdat alles anders toch over datum zou zijn. De tweede inhoud omdat de kleren anders niet meer zouden passen bij terugkomst. Wij genieten hier dus nog steeds van pindakaas en witte chocopasta. Gelukkig is de voedselvoorraad aardig geslonken. Vreemd genoeg levert dit nog niet echt veel ruimte op in onze bus. Over die pindakaas gesproken, Koos het is wel bijna op, tijd om langs te komen dus!

Bij ons vorige verhaal “Omschakelen” zaten twee foto’s (17 en 18) van druiven. De eerste van de mooie druiven aan de plant. Deze druivenvelden geven ons altijd een idyllisch gevoel. In het land zie je vele druivenplukkers en van die sterke mannen en vrouwen met een mand op hun rug vol geplukte druiven. In de periode dat wij bij Marike en Hans waren was het oogsttijd, het was dan ook een komen en gaan van die kleine trekkers met karren vol druiven erachter. Ook tijdens het avond eten genoten wij van een wijntje en het idylische landschap. Deze idylle werd echter wreed verstoord door een machinale druivenplukmachine. De hele familie keek naar deze manier van druivenplukken, dit leverde dan wel weer een leuk idylisch plaatje op, die we jullie niet wilden onthouden.

Zaterdag 17 september hebben we Frankrijk achter ons gelaten. Door de Pyreneeen richting Spanje. In de Pyreneeen een stop gemaakt in de koopgoot van Andorra. We gaan er vanuit dat Andorra mooier moet zijn dan alleen de koopgoot die wij hebben gezien met alleen maar tabak, drank, parfum en elektronicawinkels. De steeds kaler wordende bergen op de rit er naar toe waren wel mooi. Een Nederlandse dame die we later in Spanje hebben ontmoet en die vijf jaar in Andorra heeft gewoond heeft ons ervan overtuigd dat Andorra wel meer te bieden heeft dan alleen een koopgoot. Misschien nog een bezoekje waard op de terugweg.

Luit en Suus hadden het weer zwaar. Ook met pilletjes tegen wagenziekte geven zij over. We zijn de tel een beetje kwijt geraakt inmiddels, maar in Spanje wordt het vast allemaal beter….

Inmiddels zitten we alweer bijna twee en halve week op de camping las Palmeras in Tarragona ongeveer 80km onder Barcelona. Een voor onze begrippen enorme camping met 900 standplaatsen. Een lange strook met campingplaatsen direct aan de zee met aan het einde aan de bosrand de ‘blokhut’ waar wij verblijven. Om de grootte een beetje aan te geven, een wandelingetje heen en weer naar de receptie/supermarkt ben je al gauw een half uur onderweg. In de weekenden is de camping nog redelijk vol met Spanjaarden, maar door de week is het al erg rustig. Half oktober is het einde seizoen hier en sluiten ze de tent.

Wij genieten hier volop van het strand, de zee en de zon. Het is hier constant tussen de 25 en 30 graden en dus zeer goed te doen. Elke middag (de ochtend is voor school, in dit geval ‘Escuela de Tarragona’ gereserveerd) is er weer een nieuw project uit te voeren zoals: druipzandtorens bouwen, beach ballen, duiken door de golven, schelpen zoeken, rotsen lopen, strandwandelingen maken, drijven en zwemmen, enz.

Tarragona is een door de Romeinen gestichte stad en was vroeger één van de belangrijkste steden in dit deel van Spanje. Een aantal oude gebouwen,waaronder de arena, getuigen hier nog van. In de weken dat wij er waren werd het belangrijkste feest van het jaar gevierd, namelijk het Santa Tecla. Een al eeuwen oud feest ooit ingesteld door één of andere Paus Urban II. Steven Adolf beschrijft in zijn boek ‘Spanje achter de schermen’, als het feest dat het einde van de zomer inluidt. In zijn boek beschrijft hij Spanje a.d.h.v. festivals en feesten. Mooi en leerzaam boek en inderdaad die Spanjaarden kunnen wel feest vieren zo zagen wij vrijdag de 23ste in Tarragona en bij onze buren op de camping.

Er werden die vrijdagmiddag menselijke torens gebouwd, soms wel 7 hoog!! Een vrij spectaculair deel, wat aardig wat indruk op ons heeft gemaakt. Het ging ook wel eens mis met als gevolg dat er mensen (veelal kinderen) een meter of 10 naar beneden kukkelden. Niet ongevaarlijk dus, met naar wij begrepen vorig jaar nog met dodelijke afloop. Tarragona is verder een niet al te grote, prettige stad.

’s Avonds bij terugkomst hadden wij nieuwe buren gekregen; twee Spaanse echtparen. In het andere huisje naast ons zaten al de hele week een groep Duitsers. De Duitsers hielden wel van een biertje en een flesje sterke drank. Ze hadden op de veranda een soort toren gebouwd van lege blikjes bier, de toren van Santa tecla vonden we indrukwekkender. Deze bierbikjes toren maakte echter wel veel indruk op onze kinderen. We kregen vragen als zijn deze mensen verslaafd, zijn ze alcoholist? Toen bleek dat een van de heren zich ook nog regelmatig als travestiet verkleedde was de verbazing nog groter. Jop stond soms letterlijk met open mond te kijken. Wel goede ingredienten voor een klein Europees feestje. Hollanders, Spanjaarden en Duitsers samen aan het bier en de kletspraat. Op deze avond hebben we ook onze nieuwe namen gekregen: Renco, Jorge, Luige, Suze en Poldina.

Uiteraard zijn we ook in Barcelona geweest. De eerste keer op zaterdag 24 september. Met de trein, wat alweer een belevenis op zich was. Een beetje rondgelopen in het centrum op de Rambla en plaza de Catalunya. Het is wel grappig dat kinderen een hele andere invalshoek qua kijken hebben dan volwassenen. Waar wij naar mooie gebouwen, leuke straatjes kijken, kijken onze kinderen naar zwervers, bomen met bobbels, fonteinen en eekhoorns in kooitjes in de verkoopstalletjes op de Rambla. Zo is er voor ieder wat wils…. Op het einde van de middag hebben we Wendie ontmoet. Wendie woont al ongeveer 30 jaar in de buurt van Barcelona en heeft ooit in een ver verleden een aantal weken/maanden bij ons (Remco) in huis gewoond. Wendie en Remco hadden elkaar ook al jaren niet meer gezien, maar het was een leuke ontmoeting. Tappaatje gegegen en weer met de trein retour. De tweede keer dat we Barcelona aandeden hebben we de Sagrada Familia en Parc Guell bezocht. Daarnaast hadden we natuurlijk de wens van Luit nog (ook beetje van Remco) om het stadion van de plaatselijke FC te zien, het Camp Nou. Het is inderdaad indrukwekkend. Het is er aan de buitenkant niet aan af te zien, maar binnenin wel! Mooi museum met interactieve schermen waar de kinderen wel raad mee wisten.

Tussen de bezoeken door hebben we het stadje Reus nog bezocht. Wij vonden dit een prachtig stadje met een mooi centrum. Zeer schoon, prachtige Jugenstil huizen, en heel veel authentieke winkeltjes. Daarnaast is Reus de geboortestad van Gaudi, de wereldberoemde architect (o.a Sagrada Familia en Parc Guell). In het plaatselijke museum (bijna) alles te weten gekomen over Gaudi. Je gaat er met kinderen iets sneller doorheen, maar ze weten in ieder geval wie Gaudi is! Op de terugweg naar huis, in de voor ons grootste supermarkt ooit geweest. Indrukwekkend maar niet erg handig vonden we. Als je hier je kinderen kwijt raakte mag je hopen dat je ze binnen een uur weer terug vindt…. Wel heeel veeeel keuze en wederom mooie versafdelingen. In Frankrijk was het soms mooi geregeld, maar in dat opzicht kunnen de Spanjaarden er ook iets van. Eten staat hier op een hoger niveau!

3 oktober de 3de verjaardag gevierd sinds ons vertrek. Luit is acht geworden en is overladen met Barcelona spullen. Hij heeft op zijn verjaardag in iedergeval nog nooit zulk mooi weer gehad. De taart heeft Luit zelf op het strand aangesneden en ’s avonds zijn we in het restaurant op de camping uit eten geweest. Patat voor de kids, paella voor de ouderen. Lekker….

Aankomende vrijdag vertrekken we richting het westen van Spanje, naar de provincie Extremadura. Tegen de Portugese grens aan vlakbij Valencia de Alcantara ligt een gehucht, La Miera (Is niet op een kaart te vinden door ons). Hier hebben vrienden van vrienden van ons van een ruïne een huis gebouwd, wat deels af is. Bewonderenswaardig project! Zal een beetje camperen worden misschien, maar dat zien we dan wel weer. Hier zullen we een aantal weken verblijven, klussen en leven. Een weer geheel andere omgeving waar we erg veel zin in hebben.

Tot zover

Hasta luego

RPJLS